پرایوسی کوین ها همان رمز ارزهای محرمانه هستند که با مخفی نگهداشتن روند انتقال توکن ها در شبکه، امنیت و حریم شخصی را به کاربر ارائه می دهند. مخفی نگهداشتن روند انتقال توکن ها موجب می شود تا پیگیری های مربوطه و اینکه چه کسی توکن را برای فرد دیگری ارسال کرده دشوار شود و این موضوع مقداری با ماهیت شفاف و واضح بلاکچین ها مغایر است. در مطلب پیش رو به بررسی کامل پرایوسی کوین ها خواهیم پرداخت.
پرایوسی کوین چیست؟
پرایوسی کوین ( Privacy Coin ) رمز ارزهای محرمانه هستند و زیرشاخه ای از کوین ها و توکن های ساخته شده
بر بستر بلاکچین محسوب می شوند. این رمز ارزها قابلیت مخفی سازی تراکنش ها و معاملات دیجیتال را دارند و کاربران
از این طریق می توانند امنیت و حریم شخصی را برای خود حفظ کنند.
به طور مثال تکنولوژی موجود در این رمزارزها اجازه نمی دهد که راجع به تراکنش ها و معاملات دیجیتال پیگیری انجام شود و به هیچ عنوان نمی توان فهمید که چه کسی توکن را برای فرد دیگری ارسال کرده است.
همان طور که می دانید یکی از مهم ترین ویژگی های بلاکچین، شفافیت در معاملات است. اما Privacy Coin این ویژگی را زیر سوال می برد و علی رغم آنکه گاهی اوقات می تواند مفید باشد، بحث ها و چالش های زیادی درباره آن مطرح شده است.
طرفداران این تکنولوژی اذعان دارند که حفظ حریم شخصی جزو حقوق اولیه بشر است و کاربران حق دارند که بخواهند تراکنش ها و معاملات خود را مخفی نگه دارند.
از سویی دیگر مخالفان این تکنولوژی پرایوسی کوین ها را ابزاری برای اقدامات غیرقانونی مانند پولشویی می دانند و معتقدند که خلافکاران می توانند از آن به طرز نادرستی استفاده کنند.
مونرو، دش، زی کش جزو مهم ترین رمز ارزهای محرمانه محسوب می شوند که در حال حاضر امکان خرید و فروش آن ها از طریق صرافی رمز ارز “افراتتر” فراهم است. در این صرافی می توانید قیمت لحظه ای ارز دیجیتال و نوسانات آن ها را نیز رصد کنید.
هدف پرایوسی کوین
قطعا مهم ترین هدف Privacy Coin ارتقای امنیت و ایجاد حریم شخصی برای کاربران است. تعداد بسیار زیادی از کاربران شبکه های بلاکچینی علاقه ندارند که تراکنش های آن ها ردگیری شود و تمایل دارند ناشناس بمانند. این موضوع در هنگام خرید تتر، خرید اتریوم و … امکان پذیر نیست. اما پرایوسی کوین ها می توانند این امنیت را به کاربران هدیه دهند. نکته مهمی که در این خصوص وجود دارد این است که ارزهای دیجیتال محرمانه، تعویض پذیری بالاتری نسبت به سایر رمز ارزها مانند بیت کوین، کاردانو، اتریوم، ریپل و … دارند. زیرا هیچ تاریخچه ثبت شده ای ندارند و کاربر در استفاده از دارایی خود آزادی عملی بیشتری دارد.
پرایوسی کوین چگونه کار می‌کند؟
ارزهای دیجیتال محرمانه شباهت زیادی با سایر رمز ارزها دارند. آن ها بر بستر بلاکچین کار می کنند و تعداد زیادی از کاربران یا نودها، اعتبارسنجی تراکنش ها را بر عهده دارند. در واقع تنها تفاوت آن ها با رمز ارزهای معمولی، ویژگی حفظ حریم شخصی و محرمانه بودن آن ها می باشد که نوعی فناوری متمایزکننده محسوب می شود. پرایوسی کوین ها برای مخفی کردن تاریخچه تراکنش ها، راهکارهای مختلفی دارند که در ادامه به آن ها اشاره کرده ایم:
آدرس های مخفی
منظور از آدرس مخفی این است که کاربر، هربار که بخواهد رمز ارز را دریافت کند،
یک آدرس جدید ایجاد می کند و بلافاصله بعد از دریافت، آدرس از والت پاک می شود.
مشهورترین Privacy Coin که از این راهکار برای مخفی سازی تراکنش ها استفاده می کند مونرو است.
این رمز ارز یک آدرس عمومی برای کاربر ایجاد می کند و به منظور مشاهده تراکنش،
یک کلید خصوصی و به منظور خرج کردن دارایی در والت یک کلید خصوصی دیگر ایجاد می کند.
با این فرآیند کاربر می تواند بعد از خرید مونرو، آن را با خیال راحت به والت خود منتقل کرده و سپس آن را خرج کند و هیچگونه نگرانی از بابت ردگیری تراکنش ها ( ارسال یا دریافت) نداشته باشد.
امضای گردشی
در این راهکار، چند کاربر در یک حلقه و در کنار یکدیگر قرار می گیرند و با امضای گردشی میان آن ها، هویت هر کاربر مخفی می ماند. با این فرآیند منبع اصلی امضای هر تراکنش و کلید خصوصی آن محرمانه باقی می ماند و نمی توان آن را ردگیری کرد.
برای آنکه مفهوم فوق را به طور واضح تر درک کنید باید به این موضوع اشاره کنیم که هر بار، با ارسال مقداری ارز دیجیتال، پروتکل به طور تصادفی برخی از امضاهای قدیمی را انتخاب کرده و آن ها را به تراکنش ها اضافه می کند. از آنجایی که یک کاربر، پرایوسی کوین را امضا کرده است ، نود در پروسه اعتبارسنجی به مشکل برنمی خورد اما اطلاعاتی که در تراکنش ها ذخیره شده به قدری زیاد است که نمی توان امضای واقعی را به آدرس منبع مرتبط کرد.
تکنولوژی دانش صفر
در این تکنولوژی، اعتبارسنجی بدون ثبت جزئیات تراکنش در بایگانی عمومی انجام می شود. این فناوری در ساده ترین حالت خود به کاربران اجازه می دهد که درستی جزئیات یک حقیقت را به کاربر دیگر ثبات کنند بدون آنکه آن را لو بدهند. یکی از شبکه هایی که از تکنولوژی دانش صفر استفاده می کند، زی کش است. پروتکل این رمز ارز به دلیل تغییراتی که داشته، zk-SNARK نامیده می شود.
پروتکل های ترکیب
این پروتکل اقدام به ترکیب چند تراکنش پرداخت از کاربران مختلف می کند و آن ها را در یک تراکنش بلاکچینی واحد قرار می دهد تا از این طریق، هویت پرداخت کننده را مخفی کند.
کاربرد پرایوسی کوین
جالب است بدانید که اغلب کاربران معتقد هستند که پرایوسی کوین مخصوص هکرها، کلاهبرداران، خلافکاران و تروریست هاست و البته نمی توان این موضوع را انکار کرد ! اما تحقیقات نشان می دهد که گروه های مذکور، هنوز هم از بیت کوین استفاده می کنند. زیرا دسترسی به آن راحت تر است و نقدینگی بسیار بالاتری نسبت به سایر رمز ارزها از جمله ارزهای دیجیتال محرمانه دارد. معمولا رمز ارزهای محرمانه به دلیل پایین بودن نقدینگی، این امکان را به خلافکاران نمی دهند که بتوانند درآمد خود را بلافاصله به ارز فیات تبدیل کنند.
علاوه بر توضیحات فوق این باور وجود دارد که نقش رمزارزهای محرمانه، بسیار بزرگ تر و مهم تر از کلاهبرداری و خلافکاری در این حوزه می باشد. به طور مثال گزارشی که در سال 2020 توسط شرکت امریکایی پرکینز منتشر شد نشان داد که ارزهای دیجیتال محرمانه یا پرایوسی کوین ها به خودی خود نمی توانند به اجرای قوانین ضدپولشویی در جهان کمک کنند و برای آن خطری ندارند. همچنین بیان شد که مزایای این رمز ارزها بسیار بیشتر از ریسک آن است.
فناوری های موجود در رمز ارزهای محرمانه در کشورهایی مانند کره شمالی، چین و روسیه که دولت فعالیت مالی افراد را محدود می کند کاربرد زیادی دارد. زیرا بسیاری از افراد حقیقی و حقوقی تمایل دارند ثروت انباشته خود را از دولت مخفی کنند و از بروز مشکلات احتمالی در آینده پیشگیری به عمل آورند.
مزایا و معایب ارز محرمانه
همان طور که پیداست مهم ترین مزیت استفاده از رمز ارزهای محرمانه، ارتقای امنیت و حفظ حریم شخصی کاربران است.
همچنین عدم وجود تاریخچه تراکنشی در رمز ارزهایی همچون مونرو باعث می شود که تعویض پذیری و نقدشوندگی آن ها افزایش پیدا کند. اما بزرگ ترین ایراد یا ریسک این رمز ارزها، در حوزه قانون گذاری است.
اغلب قانون گذارانی که در حیطه قوانین ضد پولشویی فعالیت می کنند ابراز نگرانی کرده اند.
زیرا بر این باور هستند که پرایوسی کوین ها می توانند عملیات های مخرب انجام دهند.
به همین دلیل تعداد زیادی از صرافی های متمرکز ارز دیجیتال در دنیا، رمز ارزهای محرمانه ای همچون مونرو را پشتیبانی نمی کنند.
از دیگر معایب رمز ارزهای محرمانه این است که در صورت گم شدن یا سرقت دارایی، به هیچ عنوان نمی توانید آن را پیدا کنید.
زیرا ردگیری معاملات و تراکنش ها امری غیرقابل انجام است.
معرفی معروف ترین پرایوسی کوین
مونرو (Monero):
مونرو یکی از رمز ارزهای محرمانه و کاملا متمرکز است که پروژه آن در سال 2014 میلادی راه اندازی شد و هنوز هم بیشترین میزان محرمانگی را در میان سایر ارزهای دیجیتال دارد. بلاکچین مونرو متن باز است و تحت عنوان شبکه عمومی غیرمتمرکز فعالیت می کند. اما همه اطلاعات آن مخفی هستند و برای دستیابی به بیشترین میزان امنیت، از تکنولوژی هایی مانند امضای گردشی، آدرس های مخفی و … استفاده می کند. یکی از مشخصه های ارز دیجیتال مونرو مربوط به الگوریتم استخراج آن می باشد. این رمز ارز برخلاف بیت کوین که به دستگاه های ماینر قدرتمند نیاز دارد، از یک پردازنده معمولی یا کارت گرافیک نیز می توان برای استخراج آن استفاده کرد.
زی کش (Zcash)
زی کش به عنوان یکی از فورک های بیت کوین در سال 2014 راه اندازی شد. اما در سال 2016 شرکت Electric Coin Company توسعه پروژه را بر عهده گرفت و تا امروز نیز ادامه دارد. این پروژه به کمک فناوری اثبات بی نیاز به دانش، اطلاعات مربوط به تراکنش ها را کاملا مخفی می کند و از این نظر به عنوان یک پرایوسی کوین شناخته می شود.
دش (Dash)
پروژه دش نیز همانند پروژه های فوق اطلاعات مربوط به گیرنده ، فرستنده و تراکنش ها را مخفی می کند و در سال 2014 به نام Darkcoin راه اندازی شد اما یک سال بعد نام خود را به Dash تغییر داد و تصمیم گرفت که بر روی پرداخت های غیرمتمرکز محرمانه فعالیت کند.
آینده پرایوسی کوین
تا امروز ارزهای دیجیتال محرمانه توانسته اند روند معمول پرداخت در بلاکچین را تغییر دهند.
اما همچنان سوالاتی در خصوص شفافیت تراکنش ها در این شبکه ها مطرح است.
قطعا به منظور داشتن یک شبکه یا اکوسیستم ایمن، نمی توان به شفافیت کامل یا محرمانگی کامل تکیه کرد.
بلکه قانونگذاران باید بتوانند به منظور کاهش فعالیت های خرابکارانه و همچنین محافظت از اطلاعات شخصی کاربران، قوانینی را بنیان گذاری کنند که جلوی افشای اطلاعات کاربران و همچنین فعالیت های مجرمانه را بگیرد.
بر این اساس باید دید که در آینده چه تکنولوژی هایی را برای حفظ بهتر حریم شخصی و امنیت کاربران و همچنین ممانعت از سودجویی کلاهبرداران اتخاذ می شود. اما در حال حاضر رمز ارزهای محرمانه توانسته اند تا حد زیادی نیاز جامعه را رفع کنند.
